تو چی غذا بخورم مامان جون؟!!!

یکی از مهمترین چالش های بچه داری بنده انتخاب نوع ظرف طبخ غذا بود برای اقا کمیل مون.کلی سایت دیدم و سرچ کردم.کلی مقاله خودم و حرفای باتجربه ترها رو بالا و پایین کردم.ظروف موجود غذای کودک تو بازار چند جور جنس اند.فراوون ترین ست قابلمه کودک تفلونه. که تو تمام فروشگاه های دم دستی،معتبر و حتی برند سیسمونی در انواع مدل های جور و واجور و با انواع طرح های جذاب به وفور یافت میشه.

اصولا این نوع ظروف تماما تفلون نیستند.جنس اصلی قابلمه روی هست با روکشی از تفلون که در برابر حرارت مقاومه و آب نمیشه.استفاده از این ظروف بین خودمون بزرگ ترها هم خیلی شایعه به همون دلایلی که بالاتر گفتم.اشکال این نوع ظروف اینه که روکش تفلونیش به مرور زمان و با شستشو کمرنگ تر و کم قطر تر میشه.رنگ ظرف مسئله اصلی نیست،درشت مولکول های تفلونی با پخت غذا وارد اون میشن و این اصلا خوب نیست.

یه جنس دیگه ظروف مسی هستش که نسبت به تفلون ارجحیت داره ولی چون مس قابل جذب برای بدن اون مسی هست که توغذاهاست،عنصر مس موجود در ظروف جذب کمی داره.از طرفی اگه دقت کرده باشیم،داخل ظروف مسی سفیده.یعنی مسگرها سفیدش میکنن و ماده ای که باهاش این کارو می کنن،روی هست که باعث بوجود اومدن حس کسلی و رخوت در بدن میشه.حتما به کراّت از بزرگترها و ریش سفیدهای فامیل اینو شنیدیم که میگن"جوون هم جوونای قدیم...جوونای الان اصلا زور تو تنشون نیس..."و از این حرفا! که نتیجه مصرف غذا تو این ظروفه.یادمون باشه اگه خواستیم برای دلبندمون یا حتی خودمون،ظروف مسی تهیه کنیم حتما از جایی مطمئن واشنا بخریم و بهش سفارش بدیم داخل ظرفامونو با قلع اندود کنه،نه با روی.این خیلی مهمه.

ظرفای تمام روی هم که تکلیفشون کاملا مشخصه.

ظروف چدن که روی سرویس قابلمه های جهیزیه معمولا خرید میشن، یکپارچه مشکی هستند و روکشی از سرامیک روشونه، برای کودک تاحالا من ندیدم تولید شده باشن.این ظروف غذا رو خیلی خوب میپزه و به اصطلاح جا میندازه،برای غذاهایی مثل حلیم عالیه.اما هنوز فرصتش پیش نیومده در مورد فواید و مضراتش برای بدن چیزی بخونم.

یه نوع دیگه که به نظر میرسه با بدن سازگارتر هستش و ما استفاده می کنیم، ظروف پریکسه.من مدل کودکانه ش رو تو بازار پیدا نکردم که مثل اینی که الان دارم مقاوم باشه و خوش پخت.کوچکترین سایز سرویس خودمو گذاشتم برای این کار. و الان تقریبا تمام خوردنی های کمیل باهاش اماده میکنم. همه خوراکی ها، به جز فرنی و حریره که یه قابلمه کوچیک استیل برای پختشون استفاده میکنم،چون غذاهای سبکی هستند و زمان طولانی طبخ ندارند.وچون زیاد ازش استفاده میکنم و باید زود به زود شسته شه سریعتر و اسونتر از شیشه تمیز میشه.تنها ایراد پریکس اینه که باید مدت نسبتا طولانی تو اب باشه تا مواد توش نرم شن وبشه شستش.